het zal wel een reden hebben dat een drugdealer en een IT’er zijn klanten gebruikers noemt.
Graag laat ik je kennismaken met diverse dingen die mij als ITér zijn overkomen.
Een aantal jaren geleden, bij een voormalige opdrachtgever.
Hij is stuk !
Een vrouw komt de afdeling oplopen en begint een praatje. Tijdens het praatje overhandigd ze mij een mobiele telefoon en zegt dat hij stuk is. Als ik de wat vettig aanvoelende telefoon aan de praat probeer te krijgen verteld ze de reden “ik heb ‘m in de wc laten vallen“. Het ding werd gevoelsmatig ineens een soort van kleverige baksteen. Naderhand hebben we geprobeer uit te vogelen hoe je als vrouw een telefoon in de wc zou kunnen laten vallen. Behalve een wat intiem scenario lukt dat niet echt.
Einde dienstverband
Na afloop van je dienstverband dien je je laptop bij onze afdeling in te leveren.
Zo ook deze wat chaotisch aandoende meid. Veel werken, redelijke storingen, zo hadden we de afgelopen jaren samengewerkt. Op haar laatste dag komt ze de afdeling oplopen, volle tas, mappen bij zich en uiteraard sexy onopgemaakt. We praten wat en doordat ik elke vrijdag wel dit soort innames deed heb je een bepaalde routine. Laptop, muis, adapter etc. Dat wil ik pakken en dus rits ik de tas open en nadat ik de inhoud bekeken heb kijk ik haar aan. “Weet je zeker dat je er geen prive dingen in hebt zitten ?” Afwezig nee-knikend beantwoord ze mijn vraag.
Ok, dan maar de inhoud gepakt. Naast een laptop, muis, adapter en een kladblok pak ik één slip, model sexy, ongedragen. Eén slip, model sexy, gedragen, één BH, een strip anticonceptiepillen en twee condooms. Ik plaats de latop, muis en adapter weer in de tas, teken haar loopbriefje af en schuif de andere spullen naar haar toe, “Deze hebben wij niet verstrekt, die vallen niet onder onze afdeling.” Met een knalrode kop pakt ze alles snel in een andere tas.
Volle server.
In ons systeem komt een alarmmelding binnen. Een van de server op een extern kantoor loopt uit zijn schijfruimte. Nou kunnen we snel ruimte vrijmaken met een trucje, maar eerst een kijken of het echt nodig is. Zoekend naar muziek, filmpjes en foto’s kom ik op een folder uit verborgen in allerlei mappen met de naam ‘Prive‘.
Als ITér ga je vertrouwelijk om met alles wat je ziet of hoort, maar de continuiteit van de systemen staat voorop. Eens in die map kijken wat de inhoud is. Aan de eigenschappen is te zien dat ie er recent is opgeplaatst en hij neemt nogal ruimte in. Als de map open is staat ie vol met hi-res foto’s. En wat voor foto’s. Een vrouwelijke medewerker die ik persoonlijk ken heeft in haar badkamer best stevige foto’s van zichzelf genomen. En eerlijk is eerlijk, het ziet er niet verkeerd uit. Maar ja, het is niet zakelijk, dus zou verwijderd moeten worden.
Even twijfel ik, hoe pak ik dit discreet aan. Ik ga haar bellen. Als de telefoon overgaat hoor ik even later haar stem. Ik stel me voor als een van de jongens van regiosupport en dat ik een probleem heb en dat mijn server volloopt. Even aarzelt ze, hoe zou zij daarin een deel zijn ? Als ik uitleg dat onze servers eigenlijk niet voor prive doeleinden bedoeld zijn antwoord ze zonder aarzelen “Oh, maar dat doe ik niet. Ik heb alleen zakelijk materiaal op de server staan.”
“Dat dacht ik ook, maar ik wilde het gewoon even checken. Oh.. als ik heel eerlijk mag zijn? ”
“Tuurlijk?”
“Ik vindt die blauwe voegen in je badkamer niets, ik zou ze lichter van kleur gehouden hebben.” De hoorn wordt erop gegooid en ik zie op mijn beeldscherm de foto’s in rap tempo verdwijnen.
Er zit een stekker aan, dus hoort ie bij IT !
Ik loop bij mijn huidige werkgever het ‘magazijn’ in. Dat is een professionele term voor een hok met de meest idiote onderdelen zonder enige vorm van orde. Tussen netwerkkabels, voedingssnoeren, adapters, reserve lampen vindt ik dit ding.
wasda ?
Als ik aan de jongens vraag wat het is weet niemand een antwoord. Het was ingeleverd onder het motto “er zit een stekker aan dus ik dacht dat ik het wel bij jullie kon inleveren. ” Het ding slingert wat rond op de afdeling, in de kasten en wordt uitgebreid bekeken en vastgepakt. Op een bepaald moment wordt het opgehangen tegen een wand.
Van de week loopt een van de directeuren de afdeling op. Hij is een medisch onderlegd persoon en zegt aangenaam verrast als hij naar onze stick kijkt ‘Hé, da’s grappig. Een anal tube! ” “Pardon??” “Een anal tube, die gebruikten we voor anale onderzoeken” …….