Gisteravond na het zwemmen sta ik in zo’n te klein hokje met rode prikkende ogen m’n pak aan te trekken. Na het zwemmen heb ik ongeveer een 10 minuten om dat voor elkaar te krijgen voordat de hitte onaangenaam wordt.
Mee neuriend met de muziek op de boxen sta ik me af te drogen en aan te kleden. Naast me staat een jong stel samen zich af te drogen en met elkaar te geinen. Ik hoor meezingen en flarden van een gesprek.
Opeens hoor ik een overbekend natblubberend geluid uit hun hokje komen, gevolgd door een vrouwelijk “Gadverdamme!” Ik kan een gegrinnik niet onderdrukken en lach. Dat hoort de jongen, en die begint ook te lachen.
Er wordt wat gedempt gefoeterd in het hokje en ineens zegt zij met een stemverheffing “Eruit!”
Het lachen wordt minder en hij antwoord “Maar ik sta in mijn blote kont.” Vinnig zegt ze “Daar had je eerder aan moeten denken.” Ik hoor gerommel en de deur gaat open, en hij loopt naar een ander hokje in ons blok.
Als hij in z’n hokje zit en verder gaat met aan kleden probeert ie het goed te maken maar dat loopt niet soepel. Terwijl ik de laatste kleding aantrek zeg ik: “Niet om me ergens mee te bemoeien en om wat constructieve feedback te geven, ik vind niet dat je dit slim aanpakt.” Beiden tegelijkertijd “Wie ?” “De vrouw” antwoord ik. “Hoezo?” vraagt ze.
‘Nou, je vriend klapt net met volle overgave uit z’n kont, en jij stuurt ‘m weg. Dus jij zit nu in een hokje met zijn stank en hij zit in een schoon hok.” Waarop de jongen hardop begint te lachen. “Hufter” zegt de meid, waarop haar vriend en ik allebeide tegelijk vragen “Wie? ”
“Jullie allebei! “