Ik wil vader worden

Dat was ik al bijna eens maar nou weet ik het zeker. Ik wil vader worden.

Niet vanwege de actie om vader te worden, maar gewoon vader zijn, en wat daar bij hoort. Verantwoording en het plezier hebben van zo’n spruit die de eerste maanden je alleen maar op ongepaste momenten wakker maakt, ziek is, tandjes krijgt, over je heen plast en overgeeft.
Verliefd ben ik al, alleen zij weet het nog niet. Naar goede deense traditie is ze blond en onbevangen in haar manier van doen. Zelden iemand zo lief en betoverend bezig gezien. De wonden van de vorige allesverzengede verliefdheid zijn nog steeds niet geheeld maar misschien dat dit wat verlichting bied.
Als ze spreekt zwijmel ik weg, en krijg een ongepast jeukende onderbuik. Elke dag zie ik haar een paar keer en ik merk dat ik daar steeds meer naar uitkijk. Het zal waarschijnlijk wel zo gaan zoals altijd : ik in mijn stoethaspelende contact gestoordheid kan haar niet bereiken waardoor ik na verloop van tijd met een klutsje en zieltje onder de arm ga rondlopen en me er maar weer over heen probeer te zetten. Zij heeft niets gemerkt en weet nooit wat ik voor haar gevoeld heb, dus je kan het haar niet eens kwalijk nemen. Daarbij weet ik dat mijn kansen klein zijn omdat dat anderen haar ook zien en mischien ook wel op mijn manier, en ik spreek geen deens, heb niet echt dat adonische voorkomen wat ik in mijn fantasien wel heb.

En waarom vader ?
Nou eigenlijk omdat ik moeder wil worden, maar gezien ik niet tot de zitplassendeklasse behoor zal het dan vader moeten zijn.
(Groot)Moeders hebben zo’n stiekem erg vervelende eigenschap. Ze weten alles. Wat je uitgevreten hebt, wat je verkloot hebt en nog het allermooiste : wat je nog fout gaat doen. Niet gehinderd door enige terughoudendheid wrijven ze het je onder de neus.

Zo ook mijn moeder. Een scheet van een mens waar ik trots op ben om haar als moeder te hebben. Ook als ik haar wel eens achter het behang zou willen plakken, zoals vanochtend.

Toen ik naar denemarken zou gaan begon het van te voren al: neem dit mee, regel dat, heb je dat in orde gemaakt ? Doe ik, heb ik gedaan en is geregeld. Uiteraard de eerste week kom ik er achter dat ik wat vergeten ben te regelen, maar goed zolang ik geen ongelukken krijg zal het wel loslopen. En eigenlijk loopt alles wel soepel dus nog geen nood.

Tot vanochtend . Ik hoor nog het gesprek in mijn hoofd. “Denk je er aan om dat mee te nemen ? ‘Jahaa, en daarbij ik heb ’t al een hele tijd en nog nooit gebruikt.” “Ja, kan je wel geirriteerd gaan doen, maar je zal het maar nodig hebben””Mam, ik ben zelf handig genoeg, woon al een tijd op mezelf zonder noemenswaardige ongelukken. Ik kan dat allemaal wel regelen. ” “Nou, je kan niet zeggen dat ik het je niet gezegd heb. ” “nehee. . “[zucht, mens ]

Vanochtend wakker, wat drinken, douchen, aankleden en met een vennijnige knal schiet de knoop van de broek door de geluidsbarriere. Shit, altijd als je haast hebt natuurlijk. Ik duik mijn koffer in met just-in-case spullen op zoek naar het ‘naaigarnituur’. Volgens mij noemt alleen de fabrikant zo’n net niet toereikend setje zo. In gedachten zie ik het doosje al. Vierkant, blauw, setje naalden en spelden. Tig klosjes kleuren die ik niet in mijn eigen kleiding kan terug vinden en netjes op de plank.
Op de plank.
Die plank die in mijn huis in Nederlands in een kast ingebouwd is. Dát setje op díe plank. Waar hij nou nog staat op zo’n 900 km van mij en m’n wegschietende knoop vandaan.
Gloeiende, heeft ze weer gelijk gekregen. Ze heeft het gezegd en ik heb het niet gedaan. Hoe weten moeders dat nou ?
Ik wil ook die alwetende kennis hebben, dus wordt het tijd dat ik vader word.

Afgelopen week wilde ik contact met een medewerker in nederland en omdat ik niet alle nummers weet bel ik lekker makkelijk via onze receptie. Daar zitten meestal beveiligers en zo ook nu. Ik krijg M. aan de lijn en van het een komt het ander, voor ik het weet heb ik bijna een uur met d’r aan de telefoon gezeten. Niet zakelijk, gewoon ouwehoeren. En verdorie, ook zij gaat weg. Heeft een andere baan gevonden en ook daar baal ik van. Niet voor haar, gewoon voor mezelf. Haar gun ik die baan waarin ze wel vindt wat ze zoekt. Balen niet alleen vanwege het werk wat ik met ‘r doe, maar domweg omdat het een leuke griet is, die ik leuk vind en waar ik gewoon lekker mee door een deur kan. Ook zij zit uiteraard in de onbereikbare groep. Zucht.

Toen ik op een blauwe maandag ook in de beveiliging zat was mijn grootste vijand de IT’er. IT’ers hebben geen normale werktijden, komen 2 minuten voordat je dienst erop zit er achter dat ze moeten overwerken, en willen ook op de meest idiote plekken zijn en weten dan ineens wel alles van ARBO regels over niet alleen mogen zijn. Als zij overwerken doet jouw internet het niet omdat zij er aan werken, en je had je niet kunnen voorbereiden op een langere dienst. Dus geen leesvoer, geen brokjes en wel weer wachten tot zij klaar zijn.

Inmiddels ben ik ook zo’n IT’er en de afgelopen maanden was zij telkens de klos. Steevast om iets voor vijf naar beneden rennen, mijn blauwe ogen inzetten, gepast zwijmelend: “Had jij plannen voor vanavond?” De eerste keer stonk ze er in, maar daarna niet meer. “Oh, weer overwerken ? En dat weet je zeker echt net pas ? ”
En toch, elke keer weer, zij bleef, verplaatste haar afspraken, en liet mijn team en mij doorgaan. Ik weet dondersgoed dat ik haar dwars gezeten heb, en toch bleef ze vriendelijk en behulpzaam. En dat zie je niet automatisch meer als je eerlijk bent. Met al onze beveiligers hebben we het getroffen, maar zij was echt elke keer de klos. Daarvoor verdiend ze een hele dikke pluim, en ze mag weten dat ik haar ook daarom altijd erg heb gewaardeerd.

Terwijl ik dit tik schieten de rollerscates door de straat. Zo’n hele grote groep, die naar deense gebruik in alle rust over de straat kan en word begeleid door politie motoren. Een vriendin doet dit ook en als ik zo van boven kijk snap ik dat wel. Het heeft wat om met zo’n groep samen die rit te maken. Ik kan nog snel een actiefoto maken.

En ja. . . ik heb ‘haar’ net weer gezien. Ze is nog liever als ik me kon voorstellen. Vlot pratend, met spijkerbroek aan , haar korte blonde haren gaan om haar hoofd heen. Ze is onnozel verleidelijk en uitdagend tegelijkertijd…