Dat is geen typfout : Techniet.
De vodafone storing had bij ons in het bedrijf ook ‘beste’ gevolgen. Een fors deel van onze mensen werkt buitenshuis en met een verkorte kiesrange. En als dan ineens dat levenslijntje uitvalt dan blijkt weer hoeveel we afhankelijk zijn van kleine dingen in techniek. Wat is zo’n werken ‘dom’ doosje met knoppen dan ineens een vanzelfsprekendheid. Tijdens de ochtendspits bleek ook dat een groot deel van het verkeer er last van had. De A12 had een omgevallen vrachtwagen en daardoor stroopte het verkeer op. Dan blijkt dat Rijkswaterstaat van vodafone afhankelijk te zijn, en nogal stevig want de RWS medewerkers konden niet eerder verder dan na aanschaf van prepaid telefoons van een andere provider. Je zou verwachten dat dat soort dingen toch zijn afgedekt. Niet dus, en dan kan een defect onderdeel ineens een maatschappelijke impact hebben.
Nou moet ik daar niet al te kritisch over zijn want wij kunnen intern ook best een ongelukkige situatie creeren. We hebben een mooi gebouw met goede voorzieningen. Als alles werkt. Nou hebben we we twee liften waarvan er eentje uitgevallen is. Op zich niet meteen een ramp, maar door externe omstandigheden duurt het nu al een week, en moeten we nog een week op onderdelen wachten. Wat je je dan niet realiseert is de impact van een uitgevallen lift.
Voor mij is die impact er niet meteen maar wel voor onze gehandicapte medewerkers. Die kunnen makkelijk onder het gebouw parkeren en de lift nemen naar hun afdeling. En net die lift is defect. Dus met een omweg moeten deze mensen alsnog het gebouw in.
En dan blijkt ineens dat als veel mensen en bedrijven zich met dit probleem gaan bemoeien dat het nog complexer wordt, lees langer gaat duren. Als bedrijf willen we dit natuurlijk zo snel mogelijk oplossen maar dat werkt niet zo 1-2-3. De technische dienst moet eea. inplannen en voor herstel zorg dragen. Daarvoor is het een vereiste dat alle elektra afgesloten word. Dat heeft natuurlijk op mijn afdeling effect, immers het rekencentrum wat we hebben moet dan down gebracht worden. En dat is net waar ‘m de schoen gaat wringen. Onze normale procedures zijn echt erg stringent inzake veranderingen aan systemen. Dat komt deels voort uit de branche waarin ik werk, maar ook doordat we in onze IT omgeving met veel verschillende disciplines werken en die zijn dan ook nog eens over heel de wereld gevestigd. Dus even zelf een en ander in gang zetten is er niet helemaal bij. Dan is er dus ook nog de procedure (die door mij trouwens per direct aan herziening toe is) dat we op verschillende levels approval moeten krijgen om veranderingen door te voeren. Om ervoor te zorgen dat dat approvals met de juiste overwegingen worden genomen is de minimale doorloop tijd twee weken.
Dat die regel je in de wielen gaat rijden wil ik graag even illustreren.
Tweede locatie van ons bedrijf. Verzamel gebouw waarin ook andere bedrijven gevestigd zijn, en op een etage hoger als mijn serverruimte gaat de verwarming uit zijn dak. Leidingen knappen en kokend heet water spuit door het gebouw. Dat water zoekt de laagste plek, en dat is ? Mijn serverhok..
Het water verzameld zich op de vloer en stijgt langzamerhand. De inmiddels stoer aangerukte brandweer staat klaar om de hoofdstroom af te sluiten en steekt dat voornemen niet onder stoelen of banken. Een van mijn jongens staat daar en belt me lichtelijk onder druk gezet op “Die servers moeten uit, en wel een beetje snel“. Op de achtergrond hoor ik een spuitgast roepen “en als het niet snel kan, doen wij het voor jullie. ” Ah, iemand die druk uitoefent, altijd de betere partner in zaken.
Via de kanalen schakel ik het proces in, en wat schetst mijn verbazing. Zonder met de ogen te knipperen (eigenlijk zonder haperen te typen) krijg ik te horen dat men de urgentie snapt en dat binnen 48 uur het approval verwacht kan worden zodat de servers uit kunnen. Achtenveertig uur.. met een stijgsnelheid van halve cm / min waarmee die ruimte onderliep heb ik ongeveer 8 minuten voordat de eerste onderdelen met het water in contact komen. Da’s geen optie dus. Via een sneaky achterdeurtje schiet ik een collega uit het centrale datacenter aan en leg het uit. Hij snapt gelukkig wel wat en hoe en regelt dat de servers uit gaan. Terwijl ik mijn collega in de serverruimte terugbel hoor ik het gegier van de bakken minder worden en een brandweergast zeggen “Zo, die is net op tijd, anders hadden we het gedaan“.
Je snapt dat ik zo’n situatie nu wil voorkomen. Wel alle onderdelen hebben en dan nog eens twee weken wachten op approval. Dus in het kader van (vergaderlingo alert) een proactieve benadering van dit issue heb ik al mijn vriendjes en vriendinnetjes aangesproken om een zo ruim mogelijke beschrijving van het probleem te hebben en we dus echt snel kunnen schakelen, in dit geval zowel letterlijk als figuurlijk. Het laatste waar ik op zit te wachten is dat onze collega’s tijdens de lunch me tegen de schenen rijden en dan belangstellend gaan vragen “ah ja.. door jou moesten we zolang wachten he ?” Maar op dit moment kan ik nog niets. Ik zit dom te wachten tot de leverancier de onderdelen heeft, en dan nog eens mijn charmes en desnoods gewicht inzetten om het vlot te trekken.